Zoals zovelen heb ik ook een heel lange tijd van mijn leven mijn best gedaan om iemand anders te zijn dan wie ik aan de binnenkant was. Eigenlijk had ik geen idee wie ik was; ik was te ver van mijzelf weg gegleden om te kunnen voelen, om mijzelf te kennen.

Tot 2004 had ik vooral mijn best gedaan; om een goede werknemer te zijn, een goede vriendin, een goede partner, een fijne dochter. Ik wilde het liefst dat iedereen blij met mij was. Tot 2004 kon ik dat enigszins volhouden, al voelde ik mij altijd tekortschieten.

In 2004 stortte ik helemaal in. Er volgden jaren waarin het mij vooral niet lukte om mijn best te doen, laat staan om een goede werknemer of partner te zijn. Ook mijn moederschap (ik was in die tijd moeder van een dochter van twee-en-een half jaar en een zoon van een) kon ik niet waarmaken. Ik faalde werkelijk op alle punten die voor mij zo belangrijk waren. Ik kon niets en was erg ziek. Met medicatie wist ik net uit het psychiatrische ziekenhuis te blijven; dat was wat nog net lukte.

Toen ik al anderhalf jaar zwaar ziek was en niets kon, herinner ik me een belangrijk moment, een beslissing die mijn leven zou veranderen. Ik zat alleen voor het raam, zoals zo vaak. Ik overzag mijn leven en zag dat ik eigenlijk niets meer kon, niets meer presteerde, niets meer ‘voorstelde’ of toevoegde. Al zo lang al niet meer. Mijn leven was uitzichtloos geworden. Ik dacht; “Als ik dan toch zo goed als dood ben, niets meer bij kan dragen, laat ik dan toch enkel nog de dingen doen die ik leuk vind.”
Het was een soort inzicht, en een heel belangrijke beslissing die ik zou gaan doorvoeren in mijn leven. Ik besliste om niets meer te doen waar ik geen zin in had. Ik vond het wel spannend!


Dat bleek een gouden beslissing. Al was het niet gemakkelijk want ik ging mensen om mij heen teleurstellen. Telkens opnieuw. Maar wat er tot mijn grote verbazing gebeurde was dat het mij veel ruimte gaf, ik voelde zelfs in die momenten iets van energie. Die energie was overigens meteen weer verdwenen wanneer ik toch weer iets deed wat ik eigenlijk niet wilde. Het leven liet mij zo voelen wat mijn weg was; enkel dingen doen waar ik zin in heb, of op de momenten dat ik er zin in heb. Ik moest leren leven vanuit intrinsieke motivatie. Door vallen en opstaan leerde ik trouw te worden aan wat ik van binnen voelde.


Biodanza kwam in mijn leven op het moment dat ik het ziekste was. Zoals de cultuur van aanpassen aan ‘hoe het hoort en wat men van je verwacht’ ons uit kan putten, ons verwijdert van wie we van binnen zijn, zo helpt Biodanza juist onze kracht en eigenheid op te bouwen. We leren onszelf voelen en onszelf waarderen, gewoon om wie we zijn, zonder dat we ergens aan moeten voldoen. Biodanza leerde mij wat werkelijk contact betekent, wat gelijkwaardigheid betekent en hielp mij weer om mijzelf te voelen en te durven laten zien.


Nu, vijftien jaar nadat ik Biodanza ontdekte, ben ik sterker dan ik ooit ben geweest en wordt ik nog altijd sterker. Ik sta telkens van mijzelf te kijken; dat ik dit kan!!! Inmiddels geef ik al een aantal jaren les aan twee wekelijkse Biodanzagroepen,  geef ik regelmatig dansdagen, weekenden en begeleid ik jaarlijks een grote jaargroep. Ook geef ik regelmatig supervisie aan aankomend Biodanza docenten. Mijn werkzame leven is volledig gevuld met Biodanza.

Biodanza is een fantastisch systeem dat ons weer verbind met wie we ten diepste zijn, via beweging, muziek en contact met anderen. Al geeft Biodanza geen concrete antwoorden over ‘hoe te leven’ verbind het ons op-nieuw met waar het in het leven werkelijk over gaat; over liefhebben, over onszelf durven zijn en ons hoogste bod durven leven. Biodanza geeft handvatten om jouw leven tot het jouwe te maken. Om die unieke mens te zijn die je bent. Ik voel mij zeer dankbaar en verrijkt door dit fantastische systeem! Inmiddels geef ik vanaf 2011 les in Biodanza; Hoe geweldig dat ik dit nu door mag geven, het is wat ik het allerliefste doe: inspireren tot een rijk, liefdevol, waarachtig leven!

Mijn liefde voor contact, communicatie, diepgang en waarachtigheid heb ik wel altijd gevoeld. Het bepaalde mijn studie keuze (maatschappelijk werk, post HBO Verlieskunde), werk (begeleider verstandelijk gehandicapten, begeleider jongeren met pedagogische en affectieve verwaarlozing, uitvaartzorg, trainer) en hobby (vrijheidsvorming dmv taal: http://www.eleu.info).


Ik ben afgestudeerd aan de Biodanza school in Eindhoven (2013) met mijn monografie “liefdevol verbinden – het Biocentrisch Principe in contact.” Download hem door erop te klikken. Nog altijd wordt deze monografie met veel plezier gelezen.


Bij Antonio Sarpe volgde ik de Continous Learing module 1 en 2. Daarnaast volgde ik de Biodanza extentie ‘Biodanza met Ouderen’ bij Nadia Costa en ‘Identiteit en Eigenwaarde’ bij Helene Levy Benseft. Ik ben didactisch docent (2016) en geef met veel liefde en plezier supervisie aan biodanzadocenten in opleiding.